converted Casanova

Interesting testimony of Eduardo Verastegui, the creator of “Bella”

unity. part 3

wersja polska poniżej

part 1

part 2

Common Ground

So the reunion must be on Catholic grounds.  That is, complete, universal grounds.  That is the essentially and distinctively Catholic point: essential Catholic point and it is non-negotiable for any faithful Catholic.

But at the same time, reunion must be on Protestant grounds.  And these are equally non-negotiable.  What I mean by that is the essentially and distinctively Protestant point: the central Protestant point seems to be the opposite of the Catholic one, namely the simple all sufficiency of Christ alone.  Jesus only.  Jesus plus nothing.  Jesus straight, not mixed drink.  If reunion is possible, that is its only foundation.  The Church’s one foundation is Jesus Christ her Lord.

Now of course that doesn’t have to mean, and it shouldn’t mean “no creed but Christ” or “Jesus only and therefore no Church” or “Jesus only therefore no Sacraments” for most Protestants do have a creed and a church and sacraments.

So perhaps those two central points already overlap a bit, or more than a bit.  In fact they overlap so much that we can say, without trickery, that the whole reason for being a Catholic is to be the best possible evangelical Protestant.

What I mean by that strange statement is that the essence of evangelical Protestantism is to be one with Christ, to meet Christ, and that’s the best reason to be a Catholic.  That’s the reason for the Mass, and the Eucharist, namely the Protestant thing of meeting Christ.  That’s the whole point of the Catholic thing of the Church, and of the Sacraments and of the Saints and all of the rest.  Take the Eucharist.  Christ is no great because of the Eucharist, the Eucharist is great because of Christ.  We Catholics don’t try to squeeze Christ out of the Church like orange juice out of an orange, Christ gave us the Church.  We got the Church from Christ first of all.  Only then do we get Christ from the Church because He put Himself into her.  The Church is the servant, the messenger.  The Church is Christ’s body, but the body is the head’s body.  We don’t idolize anything.  Protestants accuse Catholics of idolatry, ecclesiolatry, sacramentiology, Mariolatry, Christ is the only “idol.”  The total “idola” or “icon” or “image” of God.  We do not idolize, for instance, the doctrine of the Real Presence.  It’s only a doctrine, though it’s a true doctrine.  We worship Christ not doctrines about Christ.  The Real Presence is the real presence of Christ.  Christ alone is the absolute everywhere in Catholicism.  Mary for instance, is holy only because of her relationship to Christ.  She gave us Him by freely consenting to be His mother.  And He gave us her, from the Cross.  “Behold, your mother.”

wersja polska

Wspólna płaszczyzna

część 1

część 2

Zjednoczenie więc musi nastąpić na podłożu katolickim. Czyli na powszechnym i pełnym. Jest to istotny i wyróżniający się katolicki punkt: nienegocjowlany dla żadnego wiernego katolika.

Jednocześnie jednak zjednoczenie musi nastąpić na płaszczyźnie protestanckiej. I ta jest również nienegocjowalna. Co rozumiem pod tym pojęciem jest istotą i charakterystycznym punktem protestanckim, który wydaje się stać w opozycji do katlickiego, głównie odnosząc się do samowystarczalności Chrystusa. Tylko Jezus. Jezus plus nic. Czysty Jezus, bez domieszek. Jeżeli zjednoczenie jest możliwe, to tylko to  może być fundamentem. Fundamentem kościoła jest Jezus Chrystus, jego Pan.

Oczywiście nie musi i nie powinno to oznaczać wyboru “Chrystusa, lecz bez credo (ustalonego wyznania wiary) lub “tylko Jezusa, bez kościoła” lub “tylko Jezusa bez sakramentów”, gdyż większość protestantów posiada credo, kościół i sakramenty.

Być może więc te dwa główne punkty nieco się zazębiają, a może są bliżej niż myślimy. Tak naprawdę to zazębiają się one tak bardzo, że możnaby użyć stwierdzenia, bez uciekania się do podstępu, że główną przyczyną bycia katolikiem jest bycie jak najlepszym ewangelikalnym protestantem.

Tym dziwnym stwierdzeniem chciałbym wyrazić, że istotą protestantyzmu ewangelikalnego jest zjednoczenie z Chrystusem, spotkanie z Chrystusem, a to jest przecież główną przyczyną bycia katolikiem. To jest powodem sprawowania Mszy św. i Eucharystii, a mianowicie protestancki sposób na spotkanie Chrystusa. Jest to główny powód katolickości kościoła, sakramentów, świętych i całej reszty. Weźmy Eucharystię. Chrystus nie jest wspaniały z powodu Eucharystii, lecz to Eucharystia jest wspaniała z powodu Chrystusa. My, katolicy nie próbujemy wycisnąć Chrystusa z kościoła jak soku z pomarańczy, gdyż Chrystus dał nam kościół. Najpierw otrzymaliśmy kościół od Chrystusa. Dopiero potem otrzymaliśmy Chrystusa przez kościół, gdyż On sam w nim się umieścił. Kościół jest sługą, posłańcem. Kościół jest ciałem Chrystusa, lecz ciało to jest ciałem głowy. Nie ubóstwiamy niczego. Protestanci zarzucają katolikom bałwochwalstwo, przebóstwienie kościoła, uwielbianie sakramentów i Maryji. Chrystus jest jedynym “idolem“. Totalnym “bóstwem“, “ikoną“, “obrazem” Boga. Nie czcimy na przykład dogmatu o prawdziwej (realnej) obecności Chrystusa w Eucharystii. Jest to tylko dogmat, choć jest prawdziwy. Czcimy Jezusa, a nie dogmaty o Nim. Prawdziwa obecność jest prawdziwą obecnością Chrystusa. Sam Chrystus i tylko On jest absolutnie wszystkim w katolicyźmie. Maryja na przykład  jest świętą tylko z powodu relacji jaką miała z Chrystusem. Dała nam Jego poprzez dobrowolne przyzwolenie na zostanie Jego matką. A On dał Ją nam, wymawiając na krzyżu słowa: “Oto matka twoja“.

This was the third part from article by Peter Kreeft titled “Ecumenism Without Compromise”

Jest to trzecia część artykułu Petera Kreefta zatytułowanego “Ekumenizm bez kompromisów”

Share this Post

unity. part 2

wersja polska poniżej

read part 1

Golden key

There is a golden key!  His name is Jesus Christ.  We can’t do it.  And He can.  We must be very clear about those two truths.  The main reason it hasn’t happened is that we do not fully believe both those two truths.

Christ Himself is the most powerful source of reunion in the world because it comes not from the world but from Heaven.  And He will have His way with us sooner or later, one way or another.  We don’t know whether it’s going to be sooner or later, and we don’t know if it will come by one way or by another.  But we do know that it will come because it is his will.  We don’t know when and we don’t know how, but we know who.

Pope John Paul II has voiced the bold hope that as the first thousand years of Christian history were the millennium of Christian unity, and the second thousand years were the millennium of Christian disunity, 1054, 1517, and the over twenty-thousand denominations that came from 1517, so the third thousand years may be the millennium of Christian re-unity, reunification.

But how?  The deepest division is obviously between Catholics and Protestants, for the Eastern Orthodox Churches have all remained one, not split into twenty-thousand in creed, code, or cult.  They have preserved the fullness of Catholic faith.  Except for universal papal authority, but that has changed its form quite a bit throughout Christian history, though not its reality, and it can change again.  The pope himself explicitly said that in Ut Unum Sint.  But how can Catholics and Protestants achieve reunion?  I will prescind entirely from the question whether Anglicans are Catholics, Protestants, both, or neither.  Well it cannot be by yielding or weakening or compromising one iota of divinely revealed truth!

All the serious differences between Protestants and Catholics concern how much territory this category of divinely revealed truth covers.  For instance, the Church’s doctrines about Mary, and the saints, and the seven Sacraments, and Transubstantiation, and purgatory, Catholics accept them because they believe they are true and divinely revealed.  Protestants reject them because they believe they are not true and not divinely revealed.  Protestants say Catholics believe too much.  Catholics say Protestants believe too little.  Protestants say the Church added to Christ’s original, pure and simple revelation in the New Testament.  Protestantism is thus Catholicism stripped down: the Catholic Ark with what Protestants claim are the non-scriptural barnacles scraped off of it.

When I was at Calvin College and investigating things Catholic and falling in love with them and feeling guilty about it, because this was the wrong church, I took a course in church history to try to get things clear.  And the very first day of the course, the wise-old professor said, “What is the Church?”  And we were all just freshman, we didn’t know for nothing so nobody answered.  So he said, “Well, you’re going to meet a Roman Catholic someday and he’s going to say, ‘You’re in the wrong church!  You’re a Calvinist, you’re in the church John Calvin founded 500 years ago.  We’re in the church Jesus Christ founded 2000 years ago.’  What do you say to him?”  Nobody had an answer.  I said to myself, “I’m in the right class.”

He said, “Well, here’s what the Catholics will say: the church today is a great big thing and it looks very different from the simple thing you read about in the New Testament, but it’s the same just as that oak tree is the same organism as that little acorn.  What’s wrong with that picture?  The Catholic will say that Luther and Calvin broke off some branches of the church because it was really rotten and they tried to start a new one, but that can’t be done cause there’s only one Jesus.  And therefore, only one church.  What’s your answer to that?  What’s wrong with that picture?”  And nobody had an answer.  I said to myself, “I’m in the right class!”

And he said, “Well, here’s what’s wrong with that pictures, here’s what happened: Jesus founded one church indeed and it is the church described in the New Testament, and it’s like Noah’s Ark, and it did get rotten, and Luther and Calvin and Knox and others said, ‘Gee, this Ark is sinking!  We gotta scrape the barnacles off!’  So they scraped the barnacles off and restored it to its simple, pure, primitive, New Testament essence.  So we’re in the right church!  It’s the Catholics who are the upstarts.  They’re the ones who added all those pagan barnacles.”  I said, “Oh that makes me feel good.”  I remember asking a question, I said, “Professor, do you mean to tell me that, if my Catholic neighbor and I both found a time machine and went back to the first century,”  I still remember his look, “What’s this guy, a weirdo?  Science fiction?”  “…and worshipped together, that I as a Protestant would feel more at home in that church than he as a Catholic would?”  And then he smiled.  He said, “That’s exactly what I’m saying.”  I said to myself, “Good, that means that I don’t have to be a great theologian to figure out who’s right.  All I have to do is read the Church Fathers to prove to myself that they were all Calvinists.”  Well, I read the Church Fathers and proved to myself they were all Catholics, so that’s why I’m here.

But the very word “Protestant” means protesting, refusing some of the Catholic whole because they think it’s anti-scriptural and unscriptural barnacles added to what Christ gave us.  While the very word “Catholic” means universal, or whole.  The whole deal.  So this has a problem, apparently without a possible solution because no faithful Catholic could dream of unity with Protestants except on Catholic grounds.  For to be a Catholic is to believe that those grounds are holy grounds, divinely revealed.  It is the Protestants who must remove their shoes.  Catholics cannot negotiate away any of the deposit of faith because it is not theirs, it is Christ’s!  The divinely appointed mail carriers may not edit God’s mail.

wersja polska

przeczytaj część 1

Złoty środek

Istnieje jednak złoty środek! Jest nim Jezus Chrystus. My nie jesteśmy w stanie tego dokonać. On jest. Musimy jasno zrozumieć te dwie prawdy. Głównym powodem, dla którego zjednoczenie nie miało miejsca jest nasza niewiara w owe dwie prawdy.

Sam Chrystus jest najmocniejszym źródłem zjednoczenia w świecie, gdyż jedność nie pochodzi z tego świata, lecz z nieba. Jego sposób zwycięży prędzej czy później, w ten czy w inny sposób. Nie wiemy, czy stanie się to prędzej czy później, i nie wiemy w jaki sposób do tego dojdzie. Wiemy jednak, że to nastąpi, gdyż jest to Jego wolą. Nie wiemy kiedy, nie wiemy jak, lecz wiemy kto.

Papież Jan Paweł II wyraził mocną nadzieję, że tak jak pierwsze tysiąc lat chrześcijańskiej historii upłynęło jako milenium chrześcijańskiej jedności, a drugie tysiąclecie stało się milenium chrześcijańskich podziałów w roku 1054 i w roku 1517 z rezultatem ponad dwudziestu tysięcy denominacji, tak trzecie tysiąclecie może się stać milenium chrześcijańskiej unifikacji, ponownej jedności.

Jak więc może dojść do zjednoczenia? Najgłębszy podział jest oczywisty pomiędzy katolikami a protestantami, gdyż wschodnie kościoły prawosławne pozostały w jedności, nie podzielone na dwadzieścia tysięcy różnorakich credo, kodeksów czy kultów. Zachowały one pełnię wiary katolickej. Z wyłączeniem uznania powszechnego autorytetu papieża, co było jednak zmienne na przestrzeni historii chrześcijaństwa zachowując jednocześnie sedno podważonej kwestii, może więc zmienić się ponownie. Papież wyraźnie podkreślił to w encyklice “Ut unum sint”. W jaki sposób jednak katolicy i protestanci mogą osiągnąć jedność? Odejdę całkowicie od kwestii czy anglikanie są katolikami, protestantami, czy przynależą do obu lub do żadnego z tych wyznań. Nie może to stać się na pewno przez osłabienie, poddanie lub kompromis żadnej z objawionych w boski sposób prawd!

Wszystkie znaczące różnice pomiędzy protestantami a katolikami dotyczą tego, ile obszaru owa kategoria bosko objawionych prawd dotyczy. Na przykład, doktryny kościoła dotyczące Maryji, świętych, siedmiu sakramentów, przeistoczenia i czyśćca katolicy przyjmują na podstawie wiary, że są one prawdziwe i objawione przez Boga. Protestanci odrzucają je twierdząc, że są one nieprawdziwe i nie objawione przez Boga. Protestanci mówią, że katolicy wierzą w zbyt wiele. Katolicy mówią, że protestanci wierzą w niewystarczająco (niewiele, zbyt mało). Protestanci mówią, że kościół dorzucił pewne rzeczy do oryginalnego, czystego i prostego objawienia Chrystusa z Nowego Testamentu. Protestantyzm jest więc zredukowanym katolicyzmem: katolicką arką odartą z niebiblijnych przylgniętych skorupiaków (naleciałości).

Kiedy byłem w Calvin College i interesowałem się sprawami związanymi z katolicyzmem, fascynując się nimi i czując się winnym, gdyż pochodziły one z niewłaściwego kościoła, zapisałem się na kurs historii kościoła, aby pozyskać więcej jasności w tej kwestii. W pierwszym dniu kursu, starszy już i bardzo mądry profesor zapytał: “Czym jest kościół?” Wszyscy tam zgromadzeni byliśmy studentami pierwszego roku, nikt więc nie miał pojęcia jak odpowiedzieć. Profesor kontynuował: “Pewnego dnia spotkacie katolika i powie on “Jesteś w złym kościele! Jesteś kalwinistą, w kościele założonym przez Jana Kalwina 500 lat temu. My jesteśmy w kościele Jezusa Chrystusa założonym 2000 lat temu” I co wtedy odpowiecie?” Nikt nie znał odpowiedzi. Pomyślałem sobie: “Ten kurs jest dla mnie”.

Kontynuował: “Katolicy powiedzą tak: kościół dzisiaj jest wielki i wspaniały i różni się od tego prostego, o którym jest mowa w Nowym Testamencie, lecz jest tym samym, tak jak dąb jest tym samym organizmem jak mały żołądź. Co tu się nie zgadza? Katolik powie, że Luter i Kalwin oderwali gałęzie kościoła, gdyż były one zgniłe, chcąc w ten sposób zacząć nowy kościół, lecz to jest niemożliwe, gdyż jest tylko jeden Jezus. Dlatego jest tylko jeden kościół. Jak na to odpowiesz? Co tu się nie zgadza?” Nikt nie miał w zanadrzu żadnej odpowiedzi. Pomyślałem sobie: “To jest kurs dla mnie!”

Znowu powiedział: “Oto, co tu się nie zgdaza: Jezus założył jeden kościół, ten opisany w Nowym Testamencie, jest on jak arka Noego, która jednak zgniła, i Luter i Kalwin i Knox i jeszcze inni powiedzieli: “Ludzie! Arka tonie! Musimy zeskrobać skorupiaki (naleciałości)! Wyczyścili więc arkę i przywrócili ją do prostej, czystej, prymitywnej istoty. Jesteśmy więc we właściwym kościele! To katolicy są parweniuszami (dorobkiewiczami). To oni przykleili te wszystkie pogańskie skorupiaki” Pomyślałem: “To mi się podoba”. Pamiętam, że zadałem pytanie: “Profesorze, czy ma pan na myśli, że jeśli ja i mój kolega katolik znaleźlibyśmy machinę przenoszącą w czasie i jeślibyśmy wrócili do pierwszego wieku”, pamiętam jego twarz: “Ten facet to chyba dziwak”, “i poszlibyśmy na spotkanie chrześcijan, to wtedy ja jako protestant czułbym się bardziej jak w domu w tym kościele, niż mój katolicki kolega?” Profesor uśmiechnął się i odparł: “Dokładnie to miałem na myśli.” Pomyślałem sobie: “Dobrze, oznacza to więc, że nie muszę być wspaniałym teologiem, żeby pojąć, kto ma rację. Muszę tylko poczytać pisma ojców kościoła, aby udowodnić sobie, że oni wszyscy byli kalwinistami”. Zabrałem się więc za czytanie pism ojców kościoła i udowodniłem sobie, że oni wszyscy byli katolikami, dlatego jestem tutaj.”

Lecz samo słowo “protestant” oznacza protest, odrzucenie pełni katolicyzmu, gdyż według myśli protestanckiej jest to i sprzeczne z Biblią i pełne niebiblijnych skorupiaków przylepionych do tego, co dał nam Chrystus. Słowo “katolicki” oznacza powszechny, uniwersalny, pełny. Tu jest więc problem, i prawdopodobnie jest on nierozwiązywalny, gdyż żaden wierny katolik nie jest w stanie wyobrazić sobie jedności z protestantami jak tylko na podłożu katolickim. Gdyż być katolikiem oznacza wierzyć, że to podłoże jest święte i bosko objawione. To prostestanci muszą zdjąć buty. Katolicy nie mogą negocjować żadnego z depozytów wiary, gdyż nie należą one do nich, lecz do Chrystusa! Listonosze wyznaczeni przez Boga nie mogą redagować Bożych listów.

Second part of Peter Kreeft’s article (Fragmenty artykułu Petera Kreefta) Ecumenism withut compromise

Share this Post

Unity. part 1

wersja polska poniżej

In essentials,

unity;

in non-essentials,

liberty;

in all things,

charity

It was probably St. Augustine, who said these words, long before schisms, disunity and denominational claims and clashes took place among Christians. Since the unity of all believers in Christ is very dear to me, I am always on the lookout for good theology and practicum behind the idea. Few days ago I have found a gem.
Below is the first part of the best lecture I have heard in years on possibility of Christian (Catholic, Orthodox and Protestant) reunion without compromise. It was done by Peter Kreeft, former Calvinist who grew up in a strong evangelical Protestant family, converted to Catholicism and became an apologist, professor of philosophy, author of over 40 books and a very sough after speaker.

I will post parts of it in the next few days.  Here is the first part from the whole article titled “Ecumenism Without Compromise”:

Introduction

I’d like to give a fairly short, fairly formal semi-lecture followed by an interesting discussion about ecumenism.  If we are to witness to the world, the problem is not only the world, the problem is in us.  And the problem in us is not just that we are wicked and foolish, that’s always the case.  We are also split, we’re divided.  We can ignore that, we can be dishonest and compromise our convictions, but obviously that’s not going to do any good.

Is there any hope for reunion?  I am increasingly convinced that there is much more hope than most of us think.  And my hope is based most fundamentally on the fact that the most passionate ecumenist in all of existence is Jesus Christ.  We all know His prayer to His Father just before His Crucifixion in John 17, “That they may be one even as Thou the Father art in me and I in Thee, that they also may be in Us, so that the world may believe.”  He explicitly connects apologetics and ecumenism.  “I in them and Thou in me, that they may become perfectly one, so that the world may know that Thou has sent me and has loved them even Thou hast loved me.”

If you read the first three chapters of 1 Corinthians, you will see that denominationalism was not just a scandal, but absolutely unthinkable and intolerable to St. Paul.  Because denominationalism is not the multiplying of subdivisions in an organization, it’s the amputation of limbs from an organism.  Just as no sane person loves war, so no sane Christian loves the war among Christians that so scandalizes the world and weakens our witness to it.  How could a divided church unify a divided world?  No more than an infected physician can heal himself.  But our divisions seem as intractable as war!

Here are 9 grounds for hope for ecumenical reunion that are commonly given, and not a one of them has worked:

1. Reasonable compromises.
2. Understanding and education: the hope that deep down, we’ll find that we don’t really disagree.  That we’re all saying the same thing in different words but just misunderstanding each other.
3. Mystical experience: if you only have one, you’ll see that the previous point is true.
4. Tolerance:  like a mutual non-aggression pact.  Why can’t we just get along?
5. Subjectivism: reduction of THE Truth to “my truth” or “your truth” or “our truth.”
6. Skepticism:  no one knows the truth anyway.
7. Rational argument: perhaps we can persuade each other as in a scientific laboratory.
8. A vague optimism:  Dickon’s Mr. McColbers, “Something will turn up!”
9. Merely a temporary tactical and pragmatic union to fight a common enemy: an ecumenical jihad.  Good but not enough.  None of these is the golden key to reunion.

wersja polska

W rzeczach istotnych – jedność ,

w rzeczach nieistotnych – wolność,

a we wszystkim – miłość

Prawdopodobnie są to słowa św. Augustyna, który wypowiedział je na długo przed schizmami, podziałami, denominacjalnymi roszczeniami i starciami, które miały miejsce pomiędzy chrześcijanami. Jedność wszystkich wierzących w Chrustusa chrześcijan jest dla mnie ważnym tematem, dlatego zawsze wypatruję zsdrowych przesłanek teologicznych i practicum podtrzymujących tę ideę.  Parę dni temu znalazłam skarb.

Poniżej zamieszczam fragmenty wykładów, które uważam za jedne z najlepszych na jakie natknęłam się w ostatnich latach. Dotyczą one możliwości bezkompromisowego zjednoczenia chrześcijan (katolików, protestantów i prawosławnych).  Autorem jest Peter Kreeft, były kalwinista, wychowany w protestanckiej ewangelikalnej rodzinie, nawrócony na katolicyzm, profesor filozofii, autor ponad 40 książek i poszukiwany wykładowca.

Przez kilka kolejnych dni zamieszczę kolejne fragmenty. Pierwsza część artykułu: “Ecumenism Without Compromise”:

Wstęp

Chciałbym podzielić się krótkim i na wpół formalnym wykładem, po którym nastąpi interesująca dyskusja dotycząca ekumenizmu. Jeżeli mamy być świadectwem dla świata, problemem nie jest tylko świat, lecz problem jest w nas. I ten problem w nas nie opiera się tylko na fakcie, że jesteśmy niegodziwi i niemądrzy, gdyż tak w większości postępujemy. Jesteśmy również podzieleni, rozdarci. Możemy fakt ten ignorować, możemy pójść na kompromis wobec naszych przekonań i być nieszczerzy, lecz jest oczywistym, że na nic to się nie zda.

Czy istnieje nadzieja na ponowne zjednoczenie? Jestem nieustannie pod wrażeniem, że istnieje więcej nadziei na to, niż się nam wydaje. Podstawą mojej nadzieji jet zasadniczo fakt, że najgorliwszym ekumenistą na świecie był Jezus Chrystus. Wszyscy znamy Jego modlitwę skierowaną ku Ojcu tuż przed ukrzyżowaniem, w Ewangelii Jana rozdz.17:“…aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył…” Wyraźnie Jezus łączy w tym fragmencie ekumenizm z apologetyką. “Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.”

W lekturze pierwszych trzech rozdziałów 1 Kor można się przekonać, że denominacjonalizm był nie tylko skandalem, lecz zjawiskiem absolutnie nietolerowanym, wręcz nie do pomyślenia dla Sw. Pawła. Denominacjonalizm nie jest pomnożeniem podstruktur w organizacji, lecz amputacją kończyn w organiźmie. Tak jak nikt przy zdrowych zmysłach nie kocha wojny, tak samo żaden zdroworozsądkowy chrześcijanin nie kocha wojen pomiędzy chrześcijanami, gdyż jest to skandalem w oczach świata i osłabia nasze świadectwo. Czy podzielony kościół może zjednoczyć podzielony świat? Nie bardziej, niż zakażony lekarz może wyleczyć samego siebie. Lecz nasze podziały są tak nierozstrzygalne jak wojna!

Oto 9 płaszczyzn, powszechnie przytaczanych z nadzieją na ekumeniczne połączenie; żadna z nich jednak nie przyniosła dotchczas efektów:

1. Rozsądne kompromisy.

2. Zrozumienie i edukacja: nadzieja, że gdzieś tam w głębi zrozumiemy, że tak naprawdę to nie ma pomiędzy nami odmiennych zdań, że wszyscy mówimy o tym samym, a przyczyną nieporozumień jest poslługiwanie się odmiennym słownictwem.

3. Doświadczenia mistyczne: jeżeli miełeś chociaż jedno, uznasz, że punkt poprzedni jet prawdą.

4. Tolerancja: wspólny pakt o nieagresji. Dlaczego po prostu nie możemy się dogadać?

5. Subiektywizm: redukcja PRAWDY do “mojej prawdy” czy “twojej prawdy” lub do “naszej prawdy”.

6. Sceptycyzm: nikt i tak nie zna prawdy.

7. Argument racjonalny: być może jesteśmy w stanie przekonać się nawzajem w sposób podobny do ltego, jak to się dokonuje w laboratorium naukowym.

8. Nieokreślony bliżej optymizm: “Coś się wymyśli!”

9. Tymczasowa pragmatyczna i taktyczna współpraca zadzierzgnięta w celu walki ze wspólnym wrogiem: ekumeniczny jihad. Dobry, lecz niewystarczający sposób. żaden z tych punktów nie jest złotym środkiem do zjednoczenia.

Share this Post

st. teresa of avila

I was looking for a good and realistic movie portraying the life of St. Teresa of Avila and found this one(through the World Cat library thingy), which looked promising because it was made in her homeland and depicted faithfully the times and places of her life. 450 minutes in Spanish with English subtitles.

Teresa is played very realistically, as described by her contemporary, as a woman with a strong personality, who through suffering and love for God, the truth and the church, was prepared for her mission in leading others to the knowledge of God as a Bridegroom and founding communities of people living a simple life, pursuing God’s ways in working and praying.

the time to be happy is now

One day a lady from London walking to her work realized that not one, but two buses had a banner saying: “When the son of man comes, will he find faith on the earth?” (Luke 18:8) She found out that this place has put the ads on the buses. She calculated that

“if only 4,680 atheists would contribute £5, it’s possible that we can fund a much-needed atheist London bus ad with the slogan: “There’s probably no God. Now stop worrying and get on with your life.”

Bristish Humanst Association took the idea to their “happy now” hearts, has raised more money then predicted and is advertising, starting today, reassuring humanistic point of view on the buses across UK. Remember the song: da, da, da, da…..don’t worry, be happy…

what is left of the West

VERY GRAPHIC IMAGE BELOW!!!

Excerpt from the interview with Mother Teresa: ( by the way, she prayed four hours a day)

Times:

You and Pope John Paul II have spoken out against life-styles in the West, against materialism and abortion. How alarmed are you?

Mother Teresa:

I always say one thing. If a mother can kill her own child, then what is left of the West to be destroyed? It is difficult to explain, but it is just that.

Exerpts from Abortion Tv:

Why Abortions Are Performed

• The overwhelming majority of all abortions, (95%), are done as a means of birth control.

• Only 1% are performed because of rape or incest;
• 1% because of fetal abnormalities;
• 3% due to the mother’s health problems.

Source: Central Illinois Right To Life

Reasons Women Choose Abortion (U.S.)

• Wants to postpone childbearing: 25.5%
• Wants no (more) children: 7.9%
• Cannot afford a baby: 21.3%
• Having a child will disrupt education or job: 10.8%
• Has relationship problem or partner does not want pregnancy: 14.1%
• Too young; parent(s) or other(s) object to pregnancy: 12.2%
• Risk to maternal health: 2.8%
• Risk to fetal health: 3.3%
• Other: 2.1%

Source:Bankole, Akinrinola; Singh, Susheela; Haas, Taylor. Reasons Why Women Have Induced Abortions: Evidence from 27 Countries. International Family Planning Perspectives, 1998, 24(3):117–127 & 152 As reported by:The Alan Guttmacher Institute Online:

baby aborted at 22 weeks

According to LifeSiteNews.com, Obama is planning to implement unrestricted abortion in the USA by signing Freedom of Choice Act, which would nullify any state or federal laws blocking or restricting abortion and invalidate any limitations the Supreme Court has put on abortion.

A proposed “Freedom of Choice Act” is not about freedom at all, says cardinal Justin Rigali, the chairman of the U.S. bishops’ Committee on Pro-Life Activities.

Cardinal Justin Rigali, archbishop of Philadelphia, pointed out the faulty logic in the proposed act in a letter Friday to all members of Congress.

The act “would deprive the American people in all 50 states of the freedom they now have to enact modest restraints and regulations on the abortion industry. FOCA [the Freedom of Choice Act] would coerce all Americans into subsidizing and promoting abortion with their tax dollars. And FOCA would counteract any and all sincere efforts by government to reduce abortions in our country,” the cardinal affirmed.

Cardinal Rigali warned that the act is not a mere codification of the Supreme Court’s decision to legalize abortion. Instead, it would affect anti-abortion laws and policies that are in effect because they do not conflict with Roe v. Wade. These include such things as policies to protect women’s safety, parental rights and informed consent.

“The operative language of FOCA is twofold,” Cardinal Rigali explained. “First it creates a ‘fundamental right’ to abortion throughout the nine months of pregnancy, including a right to abort a fully developed child in the final weeks for undefined ‘health’ reasons. No government body at any level would be able to ‘deny or interfere with’ this newly created federal right.

“Second, it forbids government at all levels to ‘discriminate’ against the exercise of this right ‘in the regulation or provision of benefits, facilities, services, or information.’ For the first time, abortion on demand would be a national entitlement that government must condone and promote in all public programs affecting pregnant women.”

The prelate included a legal analysis of FOCA’s possible consequences with his letter to Congress.

“Members of both parties have sought to reach a consensus on ways to reduce abortions in our society,” wrote Cardinal Rigali. “However, there is one thing absolutely everyone should be able to agree on: We can’t reduce abortions by promoting abortion. […] No one who sponsors or supports legislation like FOCA can credibly claim to be part of a good-faith discussion on how to reduce abortions.”

quaerere Deum – seeking God

artykul w tym temacie w jez. polskim

Very interesting speech of pope Benedict XVI during his visit to France last week. He was addressing the ‘World of culture”, trying to show the path for the Western civilization to emerge again as a society having answers to the essential and central questions of the purposes for humanity. The whole text is here, and below some excerpts:

Their goal was: quaerere Deum. Amid the confusion of the times, in which nothing seemed permanent, they wanted to do the essential – to make an effort to find what was perennially valid and lasting, life itself. They were searching for God. They wanted to go from the inessential to the essential, to the only truly important and reliable thing there is. It is sometimes said that they were “eschatologically” oriented. But this is not to be understood in a temporal sense, as if they were looking ahead to the end of the world or to their own death, but in an existential sense: they were seeking the definitive behind the provisional.

For prayer that issues from the word of God, speech is not enough: music is required.

“The monks had to find melodies which translate into music the acceptance by redeemed man of the mysteries that he celebrates. The few surviving capitula from Cluny thus show the Christological symbols of the individual modes”

For Benedict, the words of the Psalm: coram angelis psallam Tibi, Domine – in the presence of the angels, I will sing your praise (cf. 138:1) – are the decisive rule governing the prayer and chant of the monks. What this expresses is the awareness that in communal prayer one is singing in the presence of the entire heavenly court, and is thereby measured according to the very highest standards: that one is praying and singing in such a way as to harmonize with the music of the noble spirits who were considered the originators of the harmony of the cosmos, the music of the spheres.

It shows that the culture of singing is also the culture of being, and that the monks have to pray and sing in a manner commensurate with the grandeur of the word handed down to them, with its claim on true beauty. This intrinsic requirement of speaking with God and singing of him with words he himself has given, is what gave rise to the great tradition of Western music. It was not a form of private “creativity”, in which the individual leaves a memorial to himself and makes self-representation his essential criterion. Rather it is about vigilantly recognizing with the “ears of the heart” the inner laws of the music of creation, the archetypes of music that the Creator built into his world and into men, and thus discovering music that is worthy of God, and at the same time truly worthy of man, music whose worthiness resounds in purity.

By becoming a monk, a man set out on a broad and noble path, but he had already found the direction he needed: the word of the Bible, in which he heard God himself speaking. Now he had to try to understand him, so as to be able to approach him. So the monastic journey is indeed a journey into the inner world of the received word, even if an infinite distance is involved. Within the monks’ seeking there is already contained, in some respects, a finding. Therefore, if such seeking is to be possible at all, there has to be an initial spur, which not only arouses the will to seek, but also makes it possible to believe that the way is concealed within this word, or rather: that in this word, God himself has set out towards men, and hence men can come to God through it. To put it another way: there must be proclamation, which speaks to man and so creates conviction, which in turn can become life.

a new generation must stand for truth

this video from Grassroots Films is awesome

this election day

everything you hold sacred

will need your vote

vote your conscience

“Never forget that everything Hitler did in Germany was legal”

Martin Luther King, Jr.

Biden and Pelosi, both Catholics, were asked about their stand on the issue of life at the conception during the interviews on TV lately. Their answers, not aligned with the teaching of the Catholic church, prompted a response from US Catholic bishops by publishing Fact sheet on pro-life and Church teaching on abortion.

KC bishops on moral responsibility and voting

McCain-Palin rally in Lee’s Summit, MO

our family at the McCain - Palin rally

Growing up in a Communist country, and being now an American citizen, this is my second time I can vote in the USA. That’s why my whole family went today to a rally in Lee’s Summit, MO to support John McCain and Sarah Palin.

the crowd

I grew up in a Communist, Eastern European country, during 70-ties and 80-ties. We longed for freedom of choice, for validation of our individual voices, for freedom of speach. I am an American now. I will be voting for the second time. I am Christian. And I am shocked seeing how Christians in this awesome country, are making choices based on pure convenience and personal interest. I still can’t believe that the followers of Jesus, who should follow ten Commandments, are even considering voting for a person who is so bluntly (although charmingly) pro-abortion. What happened to their conscience?

Sarah Palin

That’s why this Election Year in our homeschooling household, I am trying to teach my children (11, 9, 5) that their choice matters and it is precious. It will be noticed by God and by their fellow citizens. It will be engraved in their conscious forever, so they need to be aware of what the candidates are saying, believing in and living for. We talk about what is most important in life, how to prioritize your political choices, and according to what standards they should be aligned.

JohnMcCain

As we walked just two weeks ago around the Mall in Washington DC, we saw the sign engraved on the Korean War Memorial Wall: Freedom is not free. Somehow that took me back to my childhood, when I remember my grandfather longing for a free country, and dying not seeing it. I remember decade after decade without any prospects for political independence. I remember demonstrations on the streets, people dissapearing suddenly, schools full of propaganda, fear and ridicoulousness. I remember that a life of a person was considered nothing in comparison to the collectiv needs of masses. How could I vote against life of the speechless? That’s why I’d rather see USA as one nation under McCain, then one nation under Obama.

Freedom is not free

I want my kids to hear that over and over again, so they will not take their choices lightly, when they grow up and one day will be offered an opportunity to choose the next president of the United States.

kids for MCCain - Palin

On the technical side: why was the building so small? It could fit hardly 3,000 people and few thousands were still waiting outside.

And for the Hillary’s supporters: there was a Hillary Clinton supporter speaking (sorry, don’t remember the name) who decided to vote for Palin this year. Guess why…

CNN clip from Sarah Palin’s speach.

Read about:

Obama’s unrestricted abortion Freedom of Choice Act

one nation under Obama

Obama – the voice of the Joshua generation

Barack Obama on abortion