projekt Katolicyzm

Ojciec Robet Barron od ponad roku jeździ po świecie przygotowując projekt Katolicyzm, który ma przybliżyć piękno i moc chrześcijaństwa od czasów Jezusa. Zwiastun programu:

Włochy Słowo apostoł pochodzi od greckiego ἀποστέλλω, co oznacza posłać. Jezus zebrał tych dwunastu ludzi, których sam ukształtował według własnego serca i posłal ich.

Wiara chrześcijańska nigdy nie miała być prywatnym przywilejem, lecz miała być przekazywana, rozsiewana po świecie jak ziarno. Kościół apostolski więc aż do dnia dzisiejszego nadal posiada ten wspaniały misjonarski cel.

Irlandia Bóg, którego niesutannie głosił Jezus to Bóg miłosierdzia, Bóg łaskawej miłości, w którego naturze leży dawanie.

USA Kiedy szukam w swoim wnętrzu tego miejsca, które jest moim sednem, w którym tu i teraz jestem stworzeniem stworzonym przez Boga, wtedy niechybnie odkrywam to najgłębsze centrum wszystkich i wszytkiego  co znajduję w kosmosie.

PolskaW czerwcu 1979 roku Jan Paweł II odprawił Mszę św. tutaj na pl. Zwycięstwa. Głosił Słowo i mówił o Bogu wolności oraz o prawach człowieka. Tłum zaczął skandować: Chcemy Boga! Chcemy Boga!

Grecja Jednym  ulubionych słów św. Pawła jest δύναμις (dunamis), które oznacza moc. Słowo dynamit stąd się wywodzi. Paweł powtarza, że Ewangelia jest dunamis. Kiedy więc podróżował z tym dynamitem po tej części świata, bo to właśnie robił, dynamitem był Bóg, który jest miłością, dynamitem był Jezus Chrystus, który objawił się jako zmarwtychwstały i ten dynamit miał przewrócić świat do góry nogami.

Izrael Szczególną cechą chrześcijaństwa jest, i na nim się ono opiera, jest fakt, że Jezus konsekwentnie mówi i działa jako Bóg.

Turcja Pewnego dnia w skromnej mieścinie Nazaret młodej żydowskiej dziewczynie, która nie miała więcej niż 14 lub 15 lat, objawił się anioł. Ich rozmowa miała nadzwyczajny przebieg.

Meksyk Matka Boża z Guadelupe stała się dla tego narodu i tych ludzi nośnikiem Boga, który nie posługuje się przemocą, nie obarcza winą, lecz niesie miłość.

Indie W pierwszych tygodniach i miesiącach swojego nowego życia matka Teresa doświadczyla samotności i zniechęcenia, lecz wytrwała i wiele z jej byłych uczennic przyłączyło się do niej tutaj, w slumsach Kalkuty.

Hiszpania W głębi swej duszy Teresa z Avila odnalazła Chrystusa w niej zamieszkującego. Przyrównała to do twierdzy (zamku). Zdala sobie sprawę, że aby zostać zakorzenionym  w Chrystusie trzeba być zakorzenonym w tej mocy, ktoóra tu i teraz stwarza kosmos, która wykracza poza czas i przestrzeń.

Niemcy Istoty Boga samego nie jesteśmy w stanie uchwycić, lecz istnienia Boga nie można ukryć. Bóg daje o sobie do zrozumienia przez każdy zakątek i zakamarek, który stworzył.

Uganda Tertulian, ojciec Kościoła powiedział, że krew męczenników jest ziarnem chrześcijan. Czy właśnie z tym mamy tu do czynienia? Odpowiedzcie sami.

Francja Umysł, wola, dusza poszukują prawdy ostatecznej, dobra ostatecznego, piękna absolutnego. Dusza wyrywa się ku tym transcendentnym celom.

Wrzesień 2011. Ujrzysz wiarę katolicką jak nigdy dotąd. Będziesz świadkiem historii, świadkiem mocy, świadkiem piękna, świadkiem radości.

Lesser known facts about st. Maximilian Kolbe

Rajmund Kolbe had a vision of Mary at the age of 12 – she brought him two crowns, white-symbolizing purity and red-symbolizing martyrdom. He received both. At the age of 13 he joined minor Franciscan seminary, became novice at 16, at 21 received doctorate in philosophy (in Jesuit Gregorianum) in Rome, at 19 in theology. At 21 he presented his patent for spaceship, at the age 24 became a priest and at age 25 became a professor.

Marianna Kolbe

His parents, who were educated only in elementary schools, belonged to the third order Franciscans, they home schooled during early years, helped the poor (not being well of themselves) and sick. Looking for jobs, they ended up in a big industrial city of Łódź, but soon after decided that because of the kids they need to move to the little village nearby. They ran a small store and gave away so may things to the poor that they lost the store. Because of the political unrest they downsized to a small one room apartment and changed apartments often. They both worked 12 h daily, went to the Mass daily at 5 am, prayed together as a family, and thought their kids this order of life: work, study and play only if you have time.  They belonged to a rosary group and every Sunday attended Eucharistic adoration, which they themselves organized.

The boys were responsible for keeping the apartment clean, they cooked and brought food for their parents twice a day to the factory, and they made dinners daily and walked parents from their factory to spend time with them at the evening. Marianna helped as a doula after her factory work, and studied herself at the evenings to become better help for the poor women without medical help. Juliusz supported local parochial library, and made book covers, and wrote articles for a local newspaper. He evangelized everyone around, trying to convert even local Evangelical pastor, and Marianna, feeling inadequacy for raising her boys, constantly called upon Mary’s help. Her conversations had only one focus: God. She was very firm and expected nothing but the best from the boys. After having five sons, they decided to live in chastity.

Young Rajmund Kolbe

They were very patriotic family (Poland was under partitions for over 100 years when the boys were small) and talked a lot about Polish history.

After their three boys went to to the seminaries (two boys died while young), both parents decided to consecrate their lives only to God. Marianna lived in the house of the Congregation of the Sisters of St. Felix and Juliusz helped Franciscan monasteries.  Marianna’s words: “I loved my sons and husband more than my life, but not more than God.” She survived all of her sons and husband, and died in 1946.

Christian is my name, but Catholic my surname

Saint Pacian (310—391 AD), bishop of Barcelona and Church Father in his Epistle I explains that “Catholic” marks the unity of the people that were uncorrupted:

But under the Apostles, you will say, no one was called Catholic. Be it thus. It shall have been so. Allow even that. When after the Apostles heresies had burst forth, and were striving under various names to tear piecemeal and divide the Dove and the Queen of God, did not the Apostolic people require a name of their own, whereby to mark the unity of the people that were uncorrupted, lest the error of some should rend limb by limb the undefiled virgin of God? Was it not seemly that the chief head should be distinguished by its own peculiar appellation? Suppose, this very day, I entered a populous city. When I had found Marcionites, Apollinarians, Cataphrygians, Novatians, and others of the kind who call themselves Christians, by what name should I recognise the congregation of my own people, unless it were named Catholic? Come tell me, who bestowed so many names on the other peoples? Why have so many cities, so many nations, each their own description? The man who asks the meaning of the Catholic Name, will he be ignorant himself of the cause of his own name if I shall enquire its origin? Whence was it delivered to me? Certainly that which has stood through so many ages was not borrowed from man. This name “Catholic” sounds not of Marcion, nor of Apelles, nor of Montanus, nor does it take heretics as its authors.

st. Pacian

Many things the Holy Spirit hath taught us, Whom God sent from Heaven to the Apostles as their Comforter and Guide. Many things reason teaches us, as Paul saith, and honesty, and, as he says, nature herself. What! Is the authority of Apostolic men, of Primitive Priests, of the most blessed Martyr and Doctor Cyprian, of slight weight with us? Do we wish to teach the teacher? Are we wiser than he was, and are we puffed up by the spirit of the flesh against the man, whom his noble shedding of blood, and a crown of most glorious suffering, have set forth as a witness of the Eternal God? What thinkest thou of so many Priests on this same side, who throughout the whole world were compacted together in one bond of peace with this same Cyprian? What of so many aged Bishops, so many Martyrs, so many Confessors? Come say, if they were not sufficient authorities for the use of this name, are we sufficient for its rejection? And shall the Fathers rather follow our authority, and the antiquity of Saints give way to be emended by us, and times now putrifying through their sins, pluck out the grey hairs of Apostolic age? And yet, my brother, be not troubled; Christian is my name, but Catholic my surname. The former gives me a name, the latter distinguishes me. By the one I am approved; by the other I am but marked.

THE NUPTIALS OF THE LAMB AND HIS BRIDE, Stephen Adam, 1906

And if at last we must give an account of the word Catholic, and draw it out from the Greek by a Latin interpretation, “Catholic” is ‘every where one, or, (as learned men think,) “obedience in all,” i. e. all the commands of God. Whence the Apostle, Whether ye he obedient in all things; and again, For as by one man’s disobedience many were made sinners, so by the obedience of One shall many be made righteous. Therefore he who is a Catholic, the same man is obedient . He who is obedient, the same is a Christian, and thus the Catholic is a Christian. Wherefore our people when named Catholic are separated by this appellation from the heretical name. But if also the word Catholic means ‘every where one,’ as those first think, David indicates this very thing, when he saith, The queen did stand in a vesture of gold, wrought about with, divers colours; that is, one amidst all. And in the Song of Songs the Bridegroom speaketh these words, My dove, My undefiled, is but one; she is the only one of her mother; she is the choice one of her that bare her. Again it is written, The virgins shall be brought unto the King after her. And further, Virgins without number. Therefore amidst all she is one, and one over all. If thou askest the reason of the name, it is evident.

Bridegroom shares His cross

Jesus now hath many lovers of His celestial kingdom:
but few bearers of His Cross.
He bath many who are desirous of consolations:
but few of tribulation.
He findeth many companions of His table:
but few of His abstinence.
All desire to rejoice with Him:
Few wish to endure anything for Him.
Many follow Jesus to the breaking of bread:
but few to the drinking of the cup of His Passion.
Many reverence His miracles:
few follow the shame of His Cross.

[The Imitation of Christ] – Thomas a Kempis

Wielu ma dzisiaj Jezus tych, co kochają Jego Królestwo niebieskie, ale mało takich, którzy dźwigaliby Jego krzyż. Wielu ma spragnionych Jego pocieszenia, lecz mało pragnących dzielić z Nim ból. Wielu znajdzie przyjaciół do stołu, ale mało do postu.
Wszyscy chcą się z Nim cieszyć, mało pragnie dla Niego i z Nim cierpieć. Wielu idzie za Jezusem do momentu łamania chleba, lecz niewielu aż do wychylenia kielicha męki. Wielu podziwia Jego cuda, mało postępuje za hańbą krzyża.

[O naśladowaniu Chrystusa] – Tomasz z Kempis

Nuns instead of Lady Gaga

Couple of years ago the Cistercian Monks of Stift Heiligenkreuz made an album “Chant: Music For Paradise” which sold more than one million copies, after climbing to the top of European charts with their Gragorian chants.

Today’s story is similar, but about the Benedictine nuns of the Abbaye de Notre-Dame de l’Annonciation, from France ear Avignon. They have signed a deal with Decca Records, part of Universal Music, which counts Lady Gaga and U2 among its acts.

Their album “Voice: Chant from Avignon”, is scheduled for release in November 2010

this is eternal life that they may know You

Who would ever thought that Catholic Catechism would become one of my favorite books? Since our come back to the Catholic church I read it almost daily and I will read through it all systematically and slowly, so I can ponder and meditate upon every point. I don’t know how long it will take and it does not matter. So here comes the Prologue.

“FATHER, . . . this is eternal life, that they may know you, the only true God, and Jesus Christ whom you have sent.”  John 17:3 “God our Savior desires all men to be saved and to come to the knowledge of the truth.” 1 Tim 2:4 “There is no other name under heaven given among men by which we must be saved” Acts 4:12 – than the name of JESUS.  Catholic Catechism, Prologue

Love knows the best. We can love only what we know. Mind can’t understand, but will can embrace. We need to know him with the heart and will, not only with the mind. If we know him in that way, we will fall down and adore.

This alone is the true knowledge of God: to know that God is beyond knowing.

–St. Thomas Aquinas.

When God visits you with measureless gifts, let your memory open immediately to receive what your intellect knows in His divine love, and let your will rise with burning desire to receive and gaze at the blazing heart of the giver, the gentle, good Jesus. Thus, you will find yourself burning and clothed with fire, and with the gift of the blood of God’s Son, and you will be free from all pain and unease. This is what took away the pain of the holy disciples when they had to leave Mary and one another, although they willingly bore the separation in order to spread the word of God.
Run, run, run.
— Saint Catherine of Siena

gdziekolwiek jest Chrystus, tam Kosciol Katolicki

Nie ma nic powazniejszego niz swietokradztwo schizmy, gdyz zadna przyczyna nie usprawiedliwia rozlamu jednosci kosciola.

sw. Augustyn, 400r.

Kiedy odsylamy ich do tej Tradycji, ktora wziela swoj poczatek od Apostolow, i jest zachowana za pomoca sukcesji prezbiterow w kosciolach, oni sprzeciwiaja sie Tradycji, mowiac, ze sami sa madrzejsi, nie tylko od prezbiterow, lecz takze od Apostolow.

sw. Ireneusz, 180 r.

Posluszenstwo prezbiterom kosciola, ktorzy, jak juz wykazalem, posiadaja sukcesje od Apostolow, jest niezbedne. Wszystkich innych, ktorzy odeszli od pierwotnej sukcesji , zbieraja sie razem w jakichs innych miejscach, powinnismy podejrzewac. Gdyz sa to albo heretycy lub umysly przewrotne albo schizmatycy, nadeci i samozadowalajacy sie. Dlatego odpowiednim jest powsciagliwosc w stosunku do nich wszystkich, a przylgniecie do tych, o ktorych, jak juz wspomnialem, trzymaja sie doktryny Apostolow.

sw. Ireneusz 180 r.

Nie moze byc uwazany za biskupa ten, ktory nie jest niczyim nastepca. Pogardzil on bowiem ewangeliczna i Apostolska Tradycja z niego wyplywajaca. Gdyz prawdziwy pasterz pozostaje i przewodniczy Kosciolowi Bozemu przez sukcesyjna ordynacje. Dlatego staje sie on obcym i bluznierca, wrogiem pokoju Panskiego.

sw. Cyprian z Kartaginy 250 r.

Gdyz z tym kosciolem rzymskim, z powodu jego poteznego pierwszenstwa, kazdy inny kosciol, czyli wszedzie i wszyscy wierzacy, powinni sie  zgadzac.

sw. Ireneusz 180 r.

Zwroccie uwage na tych, ktorzy posiadaja innowiercze opinie na temat laski Jezusa Chrystusa, ktory przyszedl do nas, i zobaczcie jak przeciwne (odmienne)  sa one umyslowi Bozemu… Wstrzymuja sie oni od Eucharystii i modlitwy, gdyz nie wyznaja, ze Eucharystia jest cialem naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa.

sw Ignacy Antiochenski 107 r.

Uwazajcie, aby podazac za biskupem, tak jak Jezus podazal za Ojcem…Ten, kto szanuje biskupa, jest szanowany przez Boga; ktokolwiek czyni cos bez wiedzy biskupa, tak naprawde sluzy diablu.

sw. Ignacy Antiochenski, 107 r

Czym byl Piotr, tym byla zaiste i reszta. Piotrowi dane jest pierwszenstwo, aby okazac, ze jeden jest Kosciol Chrystusa i jedna katedra.

St. Cyprian 251 r.

Jezeli ktokolwiek w kosciele podaza sladami schizmatyka, nie odziedziczy krolestwa Bozego.

sw. Ignacy Antiochenski 110 r.

Gdziekolwiek się pokaże biskup, niech tam będą wszyscy. Tak jak gdziekolwiek jest Chrystus, tam też jest Kościół katolicki.

sw. Ignacy Antiochenski 110 r.

Ty, Panie, wiesz, że chciałbym zachować do końca paru przyjaciół

Panie, Ty wiesz lepiej aniżeli ja sam,

że się starzeje i pewnego dnia bedę stary.

Zachowaj mnie od zgubnego nawyku mniemania,

ze muszę coś powiedzieć na każdy temat i przy każdej okazji.

Odbierz mi chęć prostowania każdemu jego ścieżek.

Uczyń mnie poważnym, lecz nie ponurym, czynnym, lecz nie narzucającym się.

Szkoda mi nie spożytkować wielkich zasobów mądrości, jakie posiadam,

ale Ty, Panie, wiesz, że chciałbym zachować do końca paru przyjaciół.

Wyzwól mój umysł od niekończącego brnięcia w szczegóły

i dodaj mi skrzydeł, bym w lot przechodził do rzeczy.

Zamknij mi usta w przedmiocie mych niedomagań i cierpień, w miarę jak ich przybywa,

a chęć wyliczenia ich staje się z upływem lat coraz słodsza.

Nie proszę o łaskę rozkoszowania sie opowieściami o cudzych cierpieniach ,

ale daj mi cierpliwość wysłuchania ich.

Nie śmiem Cie prosić o lepszą pamięć, ale prosze Cię o większą pokorę

i mniej niezachwianą pewność, gdy moje wspomnienia wydają sie sprzeczne z cudzymi.

Uzycz mi chwalebnego poczucia, że czasami moge się mylić.

Zachowaj mnie miłym dla ludzi, choć z niektórymi z nich doprawdy trudno wytrzymać.

Nie chcę byc świętym, ale zgryźliwi starcy- to jeden ze szczytów osiągnięć szatana.

Daj mi zdolność dostrzegania dobrych rzeczy w nieoczekiwanych miejscach

i niespodziewanych zalet w ludziach. Daj mi, Panie łaskę mówienia im o tym.

Tekst znajdujący sie przy grobie Świętego Tomasz z Akwinu w Tuluzie

rozlam jest grzechem

rozłam – podział, zwykle na dwa przeciwstawne obozy

rozlamac sie – 1. stać się rozłamanym 2. utracic jednosc

Na pytanie: “Dlaczego powrot do Kosciola Katolickiego wlasnie teraz?” moglabym odpowiedziec prosto: Gdyz zrozumialam, ze to jest wlasnie kosciol, ktory zalozyl nasz Pan Jezus Chrystus 2000 lat temu i ze Jego pragnieniem bylo, aby kosciol ten byl jeden, a nie podzielony na 30 000 (wiem, powtarzam sie jak zdarta plyta…). Jedno z pierwszych nurtujacych pytan, ktore doprowadzily mnie do tej decyzji bylo nastepujace:

Co mial na mysli Pan modlac sie o jednosc kosciola? I pytania towarzyszace:

Czy naprawde mozemy twierdzic, ze nam nie przeszkadza, ze mamy 30 000 denominacji i ze to jest swiadectwem chrzescijanskiej jednosci, aczkolwiek w “roznorodnosci”? Jednym slowem, na czym ta jednosc ma sie opierac?

Czy naprawde mozemy twierdzic, ze coraz to kolejne rozlamy wewnatrz kosciolow i wspolnot doprowadzajace do odejscia i tworzenia oddzielnych “kosciolow” (czasem za przyzwoleniem, z tzw. blogoslawienstwem lidera czy pastora, bo nic innego rozlamu i tak juz nie uratuje), to dzielo Boze i czy przechodzenie nad tym do porzadku dziennego po paru latach (bo nic innego w sumie juz sie nie da zrobic i kolejne jatrzenia spowoduja tylko wiekszy bol i rozdarcie) jest biblijne? Czy “dawanie sobie prawa” do odejscia i rozlamu jest biblijne?

Czy jestemy pewni, ze zamiarem slow Pawla, piszacego pod wplywem Ducha Swietego o Ciele Chrystusa bylo, aby reka nie zgadzala sie z sercem ani noga, lecz kazde z nich twierdzilo, ze “tak nam Pan powiedzial i tak nas poprowadzil?” Skoro Chrystus jest glowa kosciola, czy mozemy trwac w przekonaniu, ze wszystkie “denominacje” sa rownorzedne? Na jakiej podstawie mozemy tak twierdzic, skoro kazda z tych denominacji ma nieco lub zasadniczo inne wyznanie wiary….czyzby sluchali slow tego samego Chrystusa, ktory jest jeden, niepodzielony i mowi tylko prawde? Skad wiec tyle zamieszania teologicznego?

Czy bedziemy udawac, ze nas nie rania i nie raza ciagle rozlamy wewnatrz kosciolow, ktore sa spowodowane glownie niezgoda teologiczna, lub pragnieniem rozpoczecia “wlasnej, namaszczonej poslugi”, co do ktorej ludzie twierdza, ze maja powolanie, otrzymali slowa prorocze, ich potwierdzenia lub inne “niezbite dowody”?

Czy nie mamy dosyc twierdzen typu: “Ludzie pojda tam, gdzie jest zycie”, gdyz tak naprawde wiemy, ze ludzie pojda po prostu tam, gdzie chca i to z bardzo roznych wzgledow?

"A teraz dzieci przedstawia scenke odtwarzajaca rozlam kosciola,
ktory doprowadzil do powstania naszego kosciola"

Przez dlugi czas zylam w swiadomosci, ze jednosc chrzescijan to okazywanie wzajemnego szacunku, organizowanie wspolnych przedsiewziec (od nieformalnych po ogromne parotysieczne konferencje z udzialem wielu chrzescijankich denominacji) ewangelizacyjnych, modlitewnych lub konferencji sluzacych ku zbudowaniu wszystkich kosciolow, wspolpraca w danym regionie geograficznym. Najprostsza formula bylo: Jednoczy nas Bog, jesli wiec zblizamy sie do Niego, zblizamy sie do siebie. Niewazne, ze mielismy rozne koncepcje kosciola, sluzby, roznice teologiczne zacierane byly miloscia i otwartoscia (zeby nie uzyc niemodnego obecnie slowa: tolerancja). Problemy pojawialy sie wtedy, kiedy dochodzilismy do wniosku, ze  jedni sluchajac tego samego Ducha Swietego co inni, dochodzili do innych wnioskow i wg tego ukierunkowywali swoje dzialania. Sytuacja niekiedy stawala sie tak powazna, ze coraz czesciej slyszalo sie stwierdzenia, ze w sumie to niewazne, czy jestesmy jednomyslni, lecz bardziej powinnismy zwracac uwage na zasade: “Kto nie jest przeciwko nam, jest z nami” i jej sie trzymac.

Rozlamow widzialam wiele.  Z reguly rozumiem, ze dzieje sie tak czesto, gdyz lider jakiejs frakcji wewnatrz juz istniejacych struktur ma inne zdanie niz jej glowny przywodca. Czesto czuje sie niezrozumiany, gdyz nie slucha sie tego, co  on “od Boga otrzymal”, rodzi sie brak osobistego zaufania, poczucie odrzucenia lub zwykla zazdrosc i o rozlam juz jest nietrudno. Nie pomaga rowniez to, ze wielu przywodcow/liderow ma za soba podobne historie rozlamowe, ktorych byli bohaterami glownymi lub w ktorych uczestniczyli aktywnie,  jakim wiec glosem autorytatywnym moga byc, skoro ich osobiste “naznaczenie” do nowego dziela bylo tylko ich decyzja indywidualna – no moze poswiadczona przez kilku przyjaciol, posiadajacych takie samo lub podobne rozeznanie w sprawie. Jakie prawo maja wiec teraz do wypowiadania opinii nieprzychylnych w stosunku do ich nastepcow? W kuluarach rozlamow widac jednak zawsze: brak poddania, samowole, pyche, lek przed utrata wplywow, zranienia, gorycz, odrzucenie, egoizm.

Slawetny i do znudzenia przywolywany przyklad sporu Barnaby i Pawla (zwiazanego takze z Markiem) jest obecnie czesto podawany jako biblijny przyklad usprawiedliwiajacy rozlamy. Nie mogli sie dogadac, kazdy mial powolanie, wizje i misje, to sie rozeszli, Pan im blogoslawil…dlaczego my nie moglibysmy? Przyklad ten jest o tyle niefortunny, ze Pawel i Barnaba pozostali nadal w tym samym kosciele; ich opinie co do sposobu poslug byly inne natomiast ich poddanie jednej prawdzie bylo bezsporne. W Biblii nie ma nigdzie wskazowek, ze Jezus wstepujac do nieba zakladal, ze Jego kosciol bedzie skladal sie z wielu denominacji, grup podzielonych w wierze w inne prawdy wiary. W modlitwie J17 Jezus przyrownal jednosc, o ktora sie modlil do jednosci, jaka on ma z Ojcem: doskonalej, stalej i wiecznej, ktorej celem jest swiadczenie swiatu o Bozej milosci.

Pare lat temu ( ze 3 czy 4 chyba) chodzilo mi po glowie slowo “rozlam”. Nie dawalo mi spokoju. Przyznaje sie, ze sieklo mnie, a nawet zdenerwowalo wtedy stwierdzenie “rozlam jest grzechem” . Sieklo mnie dlatego, bo wiedzialam, ze jest to prawda, a zdenerwowalo dlatego, ze to musialam wyczytac u biskupa katolickiego, a jeszcze bardziej dlatego, ze sugerowalo to, ze moge sie mylic, ze trwam w bledzie lub jestem ignorantem do kwadratu. Od tego wiele sie zaczelo.

W nastepnym poscie bedzie o tym czym jednosc kosciola jest, lub czym powinna byc.

aby byli jedno